ELKARRIZKETA

Gorka Rodriguez Akarregiri.
Gorka es educador en la escuela infantil de Arrankudiaga. Este lekeitiarra de 34 años lleva 9 años en el mundo de las escuelas infantiles, de los cuales los últimos tres ha estado trabajando en Arrankudiaga. En esta entrevista nos habla de su experiencia y de su día a día.

•    Noiz hasi zinen lanean Arrankudiagako haur-eskolan?
Arrankudiagako Haur-eskola 2010eko irailaren 6an ireki genuen. Nik estreinatu nuen beste hezitzaile batekin batera. Oraindik obrak bukatu gabe zeudela, umeen hasiera bermatzeko, egunero 12 ordutik gora egin behar izan genuen lan, dena prest izateko. Hori bai,  ordu osagarriak ez ziren hain baloratuak izan, nahiz eta lan oso gogorra egin.

•    Zer eskaintzen dizu Arrankudiaga bezalako haur-eskola txiki batek?
Arrankudiagako Haur-eskolak gertutasuna eskaintzen du, herriarentzako eta herritarrentzako, bertako guraso eta umeentzako, izan ere, bertako eragile guztientzako gaude. Herri txikiak eta haur-eskola txikiak aukera hori ematen du. Etxean moduko tratua afektibo eta egonkorra ematen dugu.

•    Zer nolako ume kopurua onartzen du herriko haur-eskolak?
Haur-eskolak duen leku fisikoagatik, 10 ume besterik ezin ditugu hartu, gure zoritxarrerako. Leku gehiago izanda, ume gehiago hartzeko aukera izango genuke, baina hori ezinezkoa da. Adinari dagokionez, 0-1 eta 1-2 taldeak ditugu gure haur-eskolan eta guztiak batera daude. Ordutegia, umeen ordutegiaren arabera antolatzen dugu; aurten adibidez 7:30ean irekitzen dugu eta 9:30ak arte sarrera malgua dugu; hori bai, umeentzat aukeratutako ordutegia errespetatu behar da. Arratsaldean, 16:30ean ixten dugu. 

•    Zelan doa matrikulazioa?
Matrikulazioa ondo doa; aurten topera gaude, eta hurrengo urterako erditik gora egoteko esperantza daukagu. Arrankudiagako jaiotza tasaren arabera gauzak kalkulatuta noski.

•    Haur-eskolako sorrera ezagutu zenuen. Nolakoa izan zen eta nolakoa ikusten duzu etorkizuna?
Haur-eskolaren sorreraz Arrigorriagako Haur-eskolan lanean nengoela enteratu nintzen; nirekin lankide zen Janire Arrankudiagakoak komentatu zidan bere herrian bertan haur-eskola egiten ari zirela. Hori esan zidanean argi neukan herri hau aukeratu behar nuela adjudikazioetan, eta horrela izan zen. Uztailean plaza hartu nuen, irailaren 1ean. Arrankudiagako Haur-eskolan geratu ginen alkatearekin. Egun berean haur-eskolara joan eta oraindik obrak bukatzeko zeudela ikusi genuen, baita haur-eskola utzik zegoela ere. Ez zegoen ezer, ez materialik, ez telefonorik ezta ordenagailurik ere. Hau ikusita, gure lehenengo lan eguna udaletxean izan zen. Beste egunak nahiko zoroak izan ziren, telefonotik deiak egiten materiala garaiz heltzeko; haur-eskola txukuntzen; 7 orduko lanegunak eskas geratuta, gehiago sartu behar izan genituen, egunero 12 ordu gehienetan. Aparteko ordu bezala onartu behar zizkiguten; hitzarmenaren arabera, ordu bakoitzeko 1,30 ordu eman behar zizkiguten gero egunak hartu ahal izateko, baina gure enpresaren erantzuna izan zen ezetz, ordu estra horiek urteko prestakuntza bezala sartzeko. Gu behintzat harro geratu ginen, egin genuen lana eginda, haur-eskola ireki behar zen egunean ireki genuelako.
Etorkizunaren aldetik, badakigu herrian jaiotzen den ume kopuruaren araberakoa izango dela, edota, asko botata, inguruko haur-eskolak beteta badaude, etor daitezkeen umeak bete beharko dute gure haur-eskola.

•    Euskara al da zuen laneko hizkuntza bakarra?
Hezkuntza euskalduna, inklusiboa eta anitza eskaintzen dugu. Beste haur-eskolek berdina eskaintzen dute, baina tamainaren arabera ezberdinak dira; ume kopuru txikia edo handia izatea desberdina da, haur-eskola baten funtzionamendurako.
Funtzionamendu horretan, euskara da gure hizkuntza bakarra eta hori behin eta berriro esan nahi dugu. EUSKARA izango da gure lan hizkuntza, gure komunikazio hizkuntza, erdaldunak baztertu barik. Gurasoenganako tratuan elebidunak izango gara, batez ere guraso erdaldunak badira, baina euskara izango da lan tresna gisa erabiliko dugun hizkuntza.

•    Amaitzeko, konta daitekeen gela barruko bitxikeriaren bat…
Bitxikeri askorik ez daukagu haur-eskolan, egunerokoan gertatzen diren gauzak normalak baitira, baina zerbait aipatzekotan, Arrankudiagako herriak ematen digun maitasuna da. Guztiz integratuta gaude herrian, maite dugu herria, bertako herritarrei estimua diegu, herri txikia izanik denak ezagutzen baititugu. Jaietara ere gonbidatuak izan gara, marmitako txapelketara adibidez. Hurrengo urtean igual etorriko gara, txapelketara. Txarrena da, ni arrantza herri batekoa izanik, lekittarra, egingo dudan marmitakoarekin irabazi egingo dudala, eta egun horretan niganako amorrua sortuko da zoritxarrez, jajajaja.

Milla esker hezitzaile-sukaldari!!

Espainiaren ukazioa eta Frantziaren segidismoa gainditzeko: “ez etsi eta ez geratu estatuei itxaroten”

Euskal Herriak pairatzen duen gatazka politikoa konpontzeko beharrezkoak diren bake prozesuaren osagaiez hitz egin zuten joan den abenduaren 15ean Baionan egin zen Bake Foroan. Gure herriaren iparraldean dauden sentsibilitate politiko guztiak elkartu ziren foroan; EH Bai osatzen duten indar abertzaleetatik hasi, PSF eta UMPraino. Eta guztiek bat egin zuten alde guztien inplikazioa behar dela azpimarratzerakoan, baita ere Estatuen inplikazioa exijitzerakoan.
Gatazkaren arrazoi politikoak zein ondorioak konpontzeko elkarrizketa ezinbestekoa da, bai iparraldean zein hegoaldean. Orduan, zergatik ez dira orain arte elkartu hego Euskal Herriko sentsibilitate politiko guztiak? Nondik eragin?
Eta oraingo honetan nazioarteko ordezkari guztiek bat egin zuten: “herritarrek eragin behar dute”. Ezeren zain egon beharrean, gure esku dagoena martxan jarri behar dugu. Estatuen parte hartzea ematen ez bada ere, aurreratu daitekeen guztia aurreratu behar da. Une horretan gaude, eta une horri aurre egin behar diogu. Honetaz ere aritu ziren Baionako Bake Foroan, gizartea bakegintzaren erdigunean ipintzeko orduan mundu zabalean egondako hainbat esperientzia interesgarriren berri emanez. Herriz herri egin daitekeenaz hitz egiten alegia.
Orain dela gutxi, urtarrilaren 24ean zehazki, Oreretako Udaleko talde politiko guztiek, EH Bildutik PPraino, bat egin dute berradiskidetzeaz eta konponbideaz hitz egiteko. Oreretan alde guztietako biktimak elkartu eta Eraikiz ekimena abiatu dute. Honek adierazten du hego Euskal Herrian sentsibilitate politiko guztien arteko elkarlana bideragarria dela. Lau herrialdeetako ordezkaritza politiko nagusiak batzartu arte, herriz herri abiatu gaitezke; Oreretan posible izan bada zergatik ez beste herrietan?
Urtarrilaren 12an Bilbon ikusi genuen bezala, egunez egun herritarren eta nazioartearen babesa goranzko joeran doa. Orain elikagai hauek hartu eta jarraitu ditzagun aldebakartasunez ureztatzen: herritarren bultzada, nazioartearen babesa eta aldebakartasuna izango baitira pizgarria, bai Euskal Herriari begira, zein Estatuen ukazioa gainditzeari dagokionean.
Ukazio horren adibide garbia Etxerat-Euskal Preso Politikoen Kolektiboaren senide eta lagunen elkarteak salaturiko egoera da: kartzelaraturik dauden kolektibo horretako 606 presoetatik 216 legearen arabera kalean egon beharko lukete eta bakarrik 8 daude Euskal Herriko gartzeletan.
Aipaturiko 216 horietatik 71k dagozkien zigorrak bete dituzte eta Estatuak 197/2006 doktrina (Parot doktrina bezala ezaguna dena) aplikatu die. Iaz Europako auzitegiek legez kanpokoa zela ebatzi zuten, baina Espainiako gobernuak helegitea jarri ostean, datorren martxora arte atzeratu zuen behin betiko ebazpena. Beste 132 kide zigorraren 3/4a edota 2/3a bete dute eta, legearen arabera, baldintzapeko askatasunean egon beharko lukete. Horrez gain, gaixotasun sendaezinak edota oso larriak dituzten presoek osatzen dute kalean egon beharko luketen zerrenda hori, 13 direlarik. Horien artean, aspaldi salatu dugun bezala, Txus Martin dugu.
Azkenik, Etxeratek salatu du senide eta lagunek euren gertukoak bisitatzeko astero bataz beste 1.300 kilometro egin behar dituztela helburu bakar gisa mendekua soilik daukan sakabanaketa politikaren ondorioz.

“Una vez más se antoja imprescindible el sentido común de la ciudadanía mucho más receptiva al sufrimiento ajeno que las élites de los diferentes agentes políticos”
El 15 de diciembre se reunieron en Baiona, a iniciativa del Foro por la Paz, representantes de absolutamente todas las sensibilidades políticas de ipar Euskal Herria; desde integrantes de EH Bai hasta UMP y PSF. En dicho foro debatieron acerca de los ingredientes necesarios para que el Proceso de Paz en Euskal Herria salga adelante. Todos los participantes coincidieron en la necesidad de implicación de los Estados en el Proceso y de la participación de todos los agentes políticos de Euskal Herria en una solución consensuada. ¿Por qué ha sido posible esta imagen en Iparralde y no lo es en Hegoalde?
Las repuestas pueden ser variadas y en muchos casos totalmente antagónicas, pero quizás la más constructiva es que no debemos una vez más obcecarnos en aclarar primero quién tiene razón sino tratar de dar, sin condiciones previas ni prejuicios, prioridad a dar pasos en la búsqueda de una solución a tantos años de conflicto y desencuentro.
Para ello, una vez más es imprescindible el sentido común de la ciudadanía mucho más receptiva al sufrimiento ajeno que las élites de los diferentes agentes políticos. Un claro ejemplo y modelo a seguir de ello es el avance logrado en Orereta, claro exponente de una población que ha sufrido muy de cerca y por ambas partes las consecuencias del conflicto político y armado que ha vivido Euskal Herria durante años. Después de tantos años de enfrentamiento, han conseguido sentarse todos los representantes políticos de la localidad (desde EH Bildu hasta el PP) para hablar acerca de un marco de convivencia y solución juntando a víctimas de ambas partes en un acto el pasado 24 de enero bajo el paraguas de la iniciativa Eraikiz.
En Orereta lo han hecho posible. ¿Por qué esperar a que se pongan de acuerdo las máximas representaciones políticas para dar pasos? Es el momento de trabajar pueblo a pueblo y barrio a barrio para derribar las murallas de la estrategia del bloqueo y para entre toda la ciudadanía de Euskal Herria dar una oportunidad a una paz justa y definitiva. 
Como ya comprobamos el 12 de enero en Bilbo, el apoyo de la población de Euskal Herria es cada vez mayor al igual que el de la comunidad internacional, y es necesario trabajar y luchar aprovechando estas condiciones para que situaciones como la que denuncia la asociación de familiares y amistades del colectivo de presas y presos Etxerat no se sucedan. De las 606 personas que componen este colectivo, 216 tendrían que estar en la calle y sólo 8 cumplen condena en cárceles de Euskal Herria.
De la 216 mencionadas, 71, además de haber cumplido la condena impuesta en su totalidad, fueron víctimas de una medida de excepción, la doctrina 197/2006. Doctrina que el año pasado los tribunales europeos consideraron ilegal a falta de dictaminar si rechaza el recurso interpuesto por el Gobierno Español. Dicho fallo se hará público a mediados de marzo. Otras 132 deberían estar en libertad condicional al haber cumplido las dos terceras o tres cuartas partes de su condena como así lo indica la propia legislación penitenciaria española. Además, hay que añadir de los 13 presos y presas con enfermedades muy graves o incurables entre quienes se encuentra Txus Martin. Dichas personas, según el artículo 92 de la legislación penitenciaria, deberían estar libres.
Por último, Etxerat ha denunciado que una vez más en contra de lo que ordena su propia legislación, el Estado Español obliga a los familiares y amistades de este colectivo a viajar una media de 1.300 kilómetros para ver a sus seres queridos, viajes que conllevan “consecuencias físicas, psicológicas y económicas muy graves”. 

Zaramaren arazoa hobetu daiteke, duda barik

Ez da katedraduna izan behar zarama sekulako arazoa dela ikusteko eta geuk bakarrik eta geure aldetik ezin izango diogula aterabide magikorik eman.
Baina dudarik gabe, orain arte eman zaiona baino aterabide hobea eman behar zaio. Zer egin da orain arte zaramaren kudeaketan? Ezer gutxi, ezer ez dela egin ez esateagatik.
Zarama batzen duen enpresa Moisesen garaietatik dago lan hori egiten eta oraindik ere ez dugu jaso informerik txikiena ere zer eta nola batzen duten, zer hobetu daitekeen edo zer dagoen txarto esateko. Egiten dutena da batu eta akabo.
Ez edukitzeagatik kontraturik ere ez dugu; haiena uholdeek eraman omen zuten eta Udalak izan behar zuena desagertu egin zen Bilduk alkatetza hartu aurretik. Harrigarria benetan!!!.
Papera ere batzen du enpresa honek eta gainera kobratu egiten digu, inguruko herrietan paperagatik udalak diru bat irabazten duenean. Gure herria txikia da eta konforme egongo ginateke parra egitearekin, baina itxaron beharko kontratua berriztatu arte. Zer erremedio!!!
Bilduko Hirigintza lantaldea aspaldi dabil zarama eta ura bezalako gaiei irtenbideak emateko lanean. Zaramaren gaia handia eta zaila da konpontzen.
Gure ustez, aldaketa txiki batzuk eginda, seguru gaude ekonomikoki behintzat nahiko diru aurrez daitekeela. Zailagoa izango da jendeak kontzientzia hartu eta benetan hondakin bakoitza dagokion ontzian botatzea. Egin ezazue proba.
Zabal itzazue organikoa batzeko dauden ontzi berdeak edo lurpekoak eta zeuek ere ez duzue sinetsiko zer aurki daiteken bertan.
Dena den, eta gure alde, esan behar da Arrankudiaga onenen artean dagoela birziklatzeko kontu horretan, baina hori ez da kontsolagarri inorentzat. Laster izango da proposamenen bat zarama batzeko kudeaketa beste era batera egiteko.
Bitartean jende guztia animatzen dugu ordenatuak izaten, hau da, papera paperarekin, kristala kristalarekin, organikoa organikoarekin, eta horrela egitera ahalegintzen. Animo ondo egiten duzuenoi, asko zarete eta!!!
Ea gainerakook ere bide beretik ekiten diozuen. Ingurumenak eskertuko dizue eta Udalak horretan gutxiago gastatzeak ere bai, azken batean dirua denona da eta.

El problema de la basura tiene solución, sin duda alguna
No hay que ser un lince para ver que la basura es un problema y que nosotros solos no podemos darle una solución mágica.
Pero sin duda, puede dársele una solución mejor a la que hasta ahora se le ha dado. ¿Qué es lo que se ha hecho hasta ahora en la gestión de la basura? Apenas nada, por no decir nada.
La empresa que recoge la basura está desde tiempos de Mari Castaña realizando esta labor y hoy es el día en que aun no tenemos ningún informe sobre la labor que realiza, esto es, cómo se recoge y qué se recoge, qué se puede mejorar, qué es lo que está mal. Recoge y se acabó.
Esta empresa también es la encargada de recoger el papel y cobra por ello, cuando en los pueblos de alrededor los ayuntamientos perciben un dinero a cambio. Nuestro pueblo es pequeño y nos conformaríamos con no pagar, pero habrá que esperar hasta la renovación del actual contrato. ¡ Que remedio queda!
La comisión de Urbanismo de Bildu lleva tiempo analizando temas como el agua y la basura en aras de buscar una solución. El tema de la basura es un problema mayor y de difícil solución.
A nuestro entender y realizando unos pequeños cambios, estamos seguros de que, al menos económicamente, se puede reducir en mucho el coste. Más difícil vemos que la gente tome conciencia del problema y vierta los residuos en los contenedores respectivos. Vedlo por vosotros mismos y por vosotras mismas.
Abrid cualquier contenedor de basura orgánica, sea de superficie o soterrado, y os sorprenderéis con lo que podéis llegar a encontrar.
Aun así, y esto para orgullo nuestro, hay que decir que Arrankudiaga está entre los que mejor reciclan la basura, aunque eso no sea de gran consuelo. Pronto tendremos alguna propuesta mas detallada a fin de realizar la recogida de basura de manera más efectiva.
Entre tanto animamos a todo el mundo a ser ordenado, esto es, a recoger el papel con el papel, el cristal con el cristal y el orgánico con el orgánico. Ánimo a quienes lo hacéis de ese modo, que no sois pocos ni pocas!
Esperamos que el resto empecéis en esa labor. El medio ambiente os lo agradecerá y también el Ayuntamiento al tener que gastar menos dinero; a fin de cuentas el dinero es de todos y de todas.

EUSKARAREN ALDEKO KANPAINA

Azken urteotan, gure herrian, euskararen ezagutza asko handitu da eta aurrerapauso nabarmenak izan dira alor horretan. Euskararen erabilera, ordea, ez da maila berean handitu, eta kaleko hizkuntza nagusia gaztelera da oraindik ere. Hori dela eta, eskolak eta Gurasoen Elkarteak euskararen erabilera sustatzeko kanpaina bat jarri dute martxan. Guraso euskaldunen sare bat sortu eta “niri euskaraz” kanpainari ekin diote. Helburua euskaldunen artean euskaraz egitea da eta umeen aurrean eredu bihurtzea. Kanpainarako, pin bat egin da “niri euskaraz” leloarekin, eta pin-a eskuratzen dutenek, euskaldunekin euskara hutsean aritzeko konpromisoa hartzen dute. Pin-a dagoeneko umeen artean banatu da eta eskuratu nahi duten guraso edo helduek 0,50 eurotan izango dute salgai.

CAMPAÑA EN FAVOR DEL EUSKARA
En los últimos años, en nuestro pueblo el conocimiento del euskara ha crecido de forma considerable, y en ese aspecto, el avance ha sido muy importante. En cambio, la utilización del euskara no ha crecido en la misma proporción y en la calle el idioma principal sigue siendo el castellano. Es por ello que desde la escuela y la Asociación de padres y madres, se ha puesto en marcha una campaña para promocionar la utilización del euskara. Se ha creado una red de padres y madres euskaldunes y se ha iniciado con la campaña “niri euskaraz”. El objetivo de la campaña es fomentar el uso del euskara entre las personas euskaldunes y ser un referente para la población infantil. Para ello, se ha creado un pin con el lema “niri euskaraz” y con ello las personas euskaldunes que lo portan se comprometen a relacionarse únicamente en euskara con los demás euskaldunes. El pin ya se ha repartido entre las niñas y los niños de la escuela y está a la venta para los adultos al precio de 0,50 euros.

INAUTERIAK HERRIAN

Aurten gure herrian hiru ekitaldi nagusi izan dira inauterietan:
Kanporamartxo
Herriko jendea mendi aldera joan eta txitxi-burruntzia egiteko ohitura hau bizirik mantentzen da gure herrian. Aurten, otsailaren 3an ospatu zen Gizarte Etxeak antolatutako txango bat eginez. Elexalde plazan bildutakoek Basakoetxera hurbildu ziren, bertan sua piztu eta hamaiketakoa egin ondoren bueltako bideari ekin zioten.
Eguen zuri
Gure herrian eskolari esker mantentzen den tradizio hau aurten otsailaren 7an ospatu da. Eguraldi petralari aurre eginez, eskolako neska-mutilek, irakasleek lagunduta, karnabaletako ostegun honetan auzoz auzo koplak abesten “ogerlekotxu”aren bila atera ziren. 
Mozorroen festa
Barikuan, Gizarte Etxeko gazteek antolatuta eta giro apartarekin, mozorroen festa egin zen. Aurtengo gaia Kuba izan da. Gizarte Etxeko taberna Karibe erara apainduta, han agertu ziren alkandora zuriak eta lastozko txanoak, iraultzaile jantziekin nahastuta. Afariaren ondoren, munduko abestien kantutegia hankaz gora jarri zuten ordu txikietara luzatu zen karaoke-parrandarekin.

CARNAVALES EN EL PUEBLO
Este año en nuestro pueblo han sido tres las principales celebraciones dentro del carnaval:
Kanporamartxo
En nuestro pueblo se mantiene viva la tradición de realizar una salida al monte y almorzar chorizo y panceta a la brasa. Este año se ha celebrado el 3 de febrero con una salida a Basakoetxe organizada desde Gizarte Etxea. Las personas que se congregaron en la plaza de Elexalde salieron camino de Basakoetxe para, una vez allí, encender un fuego y almorzar antes de volver por los mismos pasos.
Eguen zuri
El tradicional Eguen Zuri, que se mantiene gracias a la implicación de la escuela, se celebró el 7 de febrero. A pesar del mal tiempo, las niñas y niños de la escuela en compañía de maestras y maestros, no faltaron a la cita anual llevando de barrio en barrio las conocidas coplas.
Fiesta de disfraces
El viernes con muy buen ambiente y de la mano de las jóvenes y los jóvenes de Gizarte Etxea se celebró la fiesta de disfraces. El tema de este año ha sido Cuba y Gizarte Etxea apareció engalanado con ambiente caribeño. No faltaron los vestidos caribeños mezclados con trajes revolucionarios. Después de la cena, y con el karaoke-parranda se procedió al destroce del cancionero internacional prolongándose la fiesta hasta bien entrada la madrugada.